Emil Ludwig (1881-1948) was in de eerste helft van de 20ste eeuw een van de meest vermaarde schrijvers in het Duitssprekende deel van de toenmalige wereld. Vooral tijdens de jaren van het interbellum was hij populair vooral dan omwille van zijn gedegen en gedurfde interviews met politici. Ook zijn biografieën over onder meer Lincoln, Goethe, Bismarck en Napoleon kregen grote oplages. Enkel in nazi-Duitsland was hij persona non grata; dat niet alleen omwille van zijn joodse komaf maar vooral ook door zijn kritiek op het nationaalsocialisme en Hitler. Hij woonde dan ook in Zwitserland om in 1940 naar de Verenigde Staten uit te wijken. Veel verwantschap toonde Ludwig met Stefan Zweig die ook een aantal biografieën pleegde.
Tussen 23 maart en 2 april 1932 gaf de Duce, Benito Mussolini Ludwig dagelijks een interview van een uur. Beide mannen bereidden zich degelijk op de gesprekkenreeks voor, die plaats vonden in de gigantische werkkamer van de Duce in het Palazzo Venezia in Rome. Ludwig liet zich geenszins intimideren door de dictator. Hij kende de knepen van het vak, en streelde subtiel de ijdelheid van Mussolini om vervolgens enkele kritische vragen te stellen. Ludwig vroeg hem onder meer naar de politieke gevangenen en het gebrek aan persvrijheid in zijn land. De ondervrager stak zijn individualisme en pacifisme niet onder stoelen of banken, en kwam herhaaldelijk terug op het thema oorlog. Tocht klikte het tussen beide mannen. Vooral toen ze het hadden over Napoleon en Nietzsche, die ze beiden bewonderden.
Het boek verscheen net voor Hitlers machtsovername in januari 1933, onder de titel Mussolinis Gespräche mit Emil Ludwig. Algauw volgden er vertalingen in het Italiaans, Frans, Engels… (in totaal twaalf talen). Mussolinis entourage schrok zich een hoedje toen ze de Italiaanse versie van het boek lazen — het typoscript was oorspronkelijk in het Duits gesteld en door Mussolini goedgekeurd. Er was zelfs sprake van paniek toen ze lazen wat hun leider allemaal aan Ludwig verteld had. Ze wilden de Italiaanse vertaling meteen uit de handel nemen. Maar tevergeefs de eerste oplage van 20.000 exemplaren was binnen de zes dagen uitverkocht. Voor een volgende druk greep de censuur fors in de tekst in, zonder vooraf de toestemming aan Ludwig te vragen. In zijn verdere leven heeft deze laatste Mussolini en Hitler nooit over dezelfde kam geschoren.
Toon Horsten schreef een verhelderend voorwoord bij deze nieuwe Nederlandse vertaling van de hand van Aad van der Kooij. Een historisch interessant boek over Mussolini, toen men nog niet wist wat er achteraf nog allemaal zou gebeuren. Overigens gelet op de omvang van het boek, zonder een enkele illustratie, toch wel een prijzig boek.