Passage naar Rome. De opzienbarende bekeringsreis van koningin Christina van Zweden 1654-1655

Voor een ruime biografie van deze roemruchte vrouw blijft ‘Christina van Zweden. Koningin op het schaakbord Europa 1626-1689’ van Diederik Lanoye (2001) de referentie. Frans Godfroy focust op de tocht die de vorstin van juni 1654 tot december 1655 van Stockholm naar Rome bracht. Ruim een jaar daarvan verbleef zij in de Spaanse Nederlanden, in Antwerpen en vooral Brussel waar zij zich in een beperkte kring bekeerde tot het katholicisme. Dat was finaal de geheime agenda van haar reis, nadat zij afstand had genomen van de Zweeds troon. Rome had het hoogtepunt van haar bekeringsreis moeten worden, maar reeds in Innsbruck zou zij haar openbare katholieke geloofsbelijdenis doen. De journalistieke pen van Godfroy staat borg voor een geweldige leeservaring. Zijn verhaal is gebaseerd op bestaande wetenschappelijke werken (zoals dat Lanoye) en op eigen raadpleging van nieuw bronnenmateriaal. De kleurrijke figuur van Christina volgt hij haast letterlijk op de voet, wat soms leidt tot herhalende opsommingen van wat de vorstin onderweg zoal bezighield. Maar belangrijker dan dat is het brede kader dat de auteur steeds voor ogen houdt. Na de Vrede van Westfalen (1648) voelde Europa anders aan en de koningin zonder land zal ook tijdens haar Rometocht voortdurend politiek alert blijven, zich strategisch bewegen tussen grootmachten als Spanje en Frankrijk, en haar eigen land Zweden niet te veel schofferen wegens haar financiële belangen. De reis van deze kleurrijke en controversiële vrouw in mannenkleren, die met een hele hofhouding van Noord naar Zuid trok, geleerden en kunstenaars aantrok en er een exuberante levensstijl op nahield, inspireerde Godfroy tot een heerlijk boek. Je blijft je op het einde wel afvragen waarom Christina zich eigenlijk heeft bekeerd.