Op 6 februari 1945 werd op het grootste Waddeneiland Texel Ostbatallion 822 van de Wehrmacht gestationeerd. Het bataljon bestond uit vierhonderd Duitsers en achthonderd Georgische vrijwilligers. Een aanzienlijk aantal van deze Georgiërs had zich als vrijwilliger gemeld om te ontsnappen aan de barre omstandigheden in de Duitse gevangenenkampen. Anderen weer waren overtuigde anticommunisten. Stalin en zijn trawanten beschouwden al deze militairen, vrijwilligers of niet, zonder uitzondering als landverraders.
Tijdens de vroege ochtenduren van 6 april kwamen de Georgiërs in opstand, en vermoordden ze vierhonderd Duitsers die op het eiland gelegerd waren. Tot deze opstand kwam het pas toen de Georgische commandant van zijn Duitse bevelhebber vernam, dat het bataljon naar Oost-Nederland overgebracht zou worden om daar tegen de geallieerden te vechten. De Georgiërs die wisten dat de Duitsers de oorlog aan het verliezen waren, wilden helemaal niet meer vechten. Ze hadden allen schrik wat de toekomst voor hen in petto had, en vreesden voor represailles eenmaal ze terug in de Sovjet-Unie waren.
Na deze moordpartij zonnen de Duitsers op wraak. Langzaam maar zeker wisten ze het eiland te heroveren. Hierbij kwamen ook tientallen Nederlanders om het leven.
In dertien goed gedocumenteerde hoofdstukken geeft de Amerikaanse journalist-auteur Eric Lee, in chronologische volgorde, ons een verslag over die bloedige lenteweken op Texel. De gevechten sleepten aan tot op 20 mei de gelande Canadezen er een einde aan maakten. Tijdens deze ‘Russenoorlog’ sneuvelden duizendvijfhonderd mensen waarvan het merendeel Duitse militairen waren.
Een goed leesbare geschiedenis van deze weinig bekende oorlog op Texel, dat na de Duitse capitulatie nog veertien dagen bleef duren. Mooi vormgegeven, gebonden boek met illustraties, eindnoten, bibliografie en register.