Hieronder vindt u de jongste recensies. Selecteer een genre, vervolgens selecteer de recensie die u wenst u te bekijken en klik tenslotte op 'Lees recensie'.

Zoeken  Genre 

 TitelAuteurDatum
Achter het glas Onno Kosters 01/07/2025
Artus Quellinus. Beeldhouwer van Amsterdam Bieke van der Mark (red.) 01/07/2025
Breken is bouwen. Vijfenzeventig jaar Vijftigers Graa Boomsma 01/07/2025
Het verhaal van Mevrouw Berg. Novellen (vert. Liesbeth Huijer) Ingvild H. Roshoi 01/07/2025
Over antieke wegen, een pelgrimage Rosita Steenbeek 01/07/2025
Napoleon en de paus. Het Concordaat van 1801 Pierre Trouillez 01/07/2025
Verborgen levens. Wat de nieuwste vondsten ons vertellen over de Vikingtijd (vert. Catalien en Willem van Paassen) Eleanor Barraclough 01/07/2025
De lijdende mens. Perspectieven op lijden, schuld en troost bij het boek Job Christophe Vekeman, Désanne van Brederode e.a. 01/07/2025
De ontdekking van de nacht Guy van Hoof 01/07/2025
Leo XIV. Apostel van de vrede Samuel Pruvot 01/07/2025
De mango van Mao. En ander fruit dat geschiedenis schreef (vert. Heijo Alting) Federico Kukso 23/06/2025
Een kwestie van uitvoering. De gemeente Amsterdam onder Duitse bezetting Jeroen Kemperman 23/06/2025
Voor God en den Congo! Het wel en wee van een afvallige Witte Pater (1880-1957) Wilbert Smulders 23/06/2025
De sprong in het licht. Marlow Moss (1889-1958) Florette Dijkstra 23/06/2025
Nog altijd storm (vert. Miek Zwamborn) Peter Handke 23/06/2025
De 44 beste gedichten van de Herman de Coninckprijs 2025 Erwin Jans e.a. 23/06/2025
De kortste geschiedenis van China (vert. Pon Ruiter) Linda Jaivin 23/06/2025
Seks, drugs en rock 'n' roll in Rembrandts tijd Benjamin B. Roberts 23/06/2025
Dievenland. Overleven in de middeleeuwen Janna Coomans 23/06/2025
Best of Buitengewoon Belgisch Bouwen 10. De 50 beste woningen uit 10 jaar ‘Buitengewoon Belgisch Bouwen’ Frank Berckmans en Grégory Mees 23/06/2025
12345678910...Laatste

Vervanging

Tor Ulven
Vervanging
Oevers, 2022, 183 blz., EUR 20,00
ISBN: 9789492068750

De Noorse auteur Tor Ulven (1953-1995)  schreef essays, verhalen, poëzie. In 1993 publiceerde hij ‘Vervanging’ , volgens Rune Christiansen ‘een volstrekt unieke roman in de Noorse naoorlogse literatuur, (…) een intense reflectie op het gewicht van trivialiteiten en de meedogenloze waardigheid van het leven.’ (p. 6-7)  Michal van Zelm zorgde voor de vertaling die nu verscheen bij uitgeverij Oevers. Voor de lezer die een klassieke roman met een vastomlijnde verhaalplot verwacht, is het even wennen: ‘Vervanging’ is een roman-in-fragmenten, met naamloos blijvende personages die vanuit hun isolement – zelfgekozen of hun opgedrongen door de omstandigheden – reflecteren over de vluchtigheid  van het bestaan en de manier waarop zij er vat op meenden te kunnen krijgen. Gaandeweg de ontwikkeling van de roman krijgen de verschillende personages die worden uitgelicht,  de kans hun ideeën vorm te geven. Via een associatieve aanpak, waarin de beelden sterk worden aangezet en vaak tot soms paginalange zinnen uitdijen, wordt de lezer uitgenodigd mee in het gemoed te kijken van nu eens een oude man die bedlegerig is, dan weer een bewaker die zijn eigen stem verafschuwt, een jongen die in het ziekenhuis ligt en zich in de steek gelaten voelt door zijn ouders... Terugkerend motief in de verschillende deelfragmenten is de antithese tussen licht en donker. ‘het licht is een en al pijn, de duisternis is een troost, de duisternis van de onwetendheid die nooit had mogen worden verdreven’ (p. 135).  De kracht van dit zo eigen Ulven-proza is in de eerste plaats gelegen in de beeldende aanpak. Over het ouder worden bijv. en de zich aandienende rimpels schrijft Ulven: ‘ze waren daar altijd al, (…) de eerste jaren zie je ze alleen niet, maar mettertijd (letterlijk) wellen ze op, meer en meer, stromen ze als stille, eroderende beekbodems uit over haar gezicht, alsof het grondwater van de tijd zelf daar ergens verborgen ligt’ (p. 122). Of bij de beschrijving van een onweer: ‘al na tien minuten waren de waterplassen langs de stoep zo groot dat de auto’s meterslange engelenvleugels van water opstuwden’ (p. 109). En nog, over een samenzijn met de geliefde: ‘je was de verbinding tussen het reservoir van schoonheid in haar en de barse maar oneindig ingewikkelde werkelijkheid om jullie heen’ (p.33). De schoonheid van de taal als antidotum tegen de versmachtende realiteit.

[Jooris van Hulle - 23/06/2022]