Een koninklijk huis vraagt een koninklijk boek. Een monumentaal paleis vraagt een even monumentaal boek. Dit laatste is het minste wat we kunnen zeggen van de recente uitgave over het ‘Paleis Het Loo’ gelegen in Apeldoorn. Jaren werd het vooral als zomerresidentie bewoond door de koninklijke familie van Nederland. Sedert 1984 werd het als Nationaal Museum voor het ruime publiek opengesteld. Over dit paleis, over de tuin en over de verzameling verscheen nu een indrukwekkend boek, waaraan ongetwijfeld jaren werd gewerkt. Het is de eerste grondige monografie over dit complex. Het boek werd samengesteld door de Apeldoornse kunsthistorica Anne-Dirk Renting. Uiteraard en terecht schreef ze dit niet alleen, maar bracht een uitgelezen gezelschap wetenschappers van diverse disciplines samen om aan de hand van bijna honderd bijdragen een zo’n compleet mogelijk overzicht van de geschiedenis, de bouw, de tuin, de bewoners, de kunstschatten, het meubilair, de verbouwingen, … te geven. Heel wat diverse aspecten komen aan bod, waardoor we werkelijk een schitterend overzicht en beeld krijgen wat er allemaal met dit paleis en in dit paleis is gebeurd, wie er verbleef en wanneer. Uiteraard boeiden ons artikels over de bouwgeschiedenis, de verbouwingen en de tuinaanleg met de plantencollectie, de waterpartijen en fonteinen. Maar tussen die volumineuze bijdragen vinden we ook teksten die soms verbazende maar leuke details van het complex en het leven aldaar weergeven: over de namen van de zalen, over de bibliotheek, over de serviezen, over het zilver, over de jacht, over de wapenverzameling, over het meubilair, … afgewisseld met boeiende verhalen over de bewoners. De grote lijnen worden op een interessante manier afgewisseld door pittige beschrijvingen, anekdotes en herinneringen. Alles werd keurig en volledig correct chronologisch geplaatst, waardoor we zelfs via deze ruime paleisinformatie een wandeling doorheen de Nederlandse geschiedenis van de latere zeventiende eeuw tot op het einde twintigste eeuw maken.
Dit standaardwerk voor de studie van het Paleis Het Loo kon uiteraard niet zonder een waaier aan afbeeldingen. De samensteller maakte een ruime keuze uit het bewaarde beeldmateriaal: schilderijen, oude en nieuwe foto’s en plannen. Ze werden esthetisch in het boek geplaatst, meestal ruim groot afgebeeld zodanig dat de uitgave ook een schitterend kijkboek werd. Op die manier versmelten tekst en illustraties tot een schitterend monumentaal geheel. Het wetenschappelijke wordt bewezen door een resem noten, enkele bijlagen die aanvullende aspecten behandelen (zoals boedelinventarissen, namen van de vertrekken doorheen de tijd, namen van de beelden, stambomen van de koninklijke familie enz.) en een index, wat uiteraard zeker noodzakelijk was.