‘Rubyfruit Jungle’ (1973) van Rita Mae Brown, een lesbische coming-of-age roman, was een laat maar instant succes in de Verenigde Staten, nadat een grote uitgeverij het boek van een kleinere had overgenomen. Ook in Nederland was het destijds “een enorme hit onder lesbische vrouwen”, schrijft Marischka Verbeek, de eigenaar van een feministische boekwinkel, in het nawoord bij deze herdruk. Rubyfruit (robijn, een amandelboom) is seksueel slang net als de titel van dat andere lesbische cult-boek, Sarah Waters’ ‘Tipping the velvet’ (1998). De vertaling daarvan luidde wat vaag en slapjes ‘Fluwelen begeerte’. ‘Rubyfruit Jungle’ is het verhaal van Molly Bolt, een onbemind maar zeer zelfredzaam adoptiekind dat zich al vroeg tot vrouwen voelt aangetrokken. Het heeft ook wat van een picareske tocht langs school, psychiatrie (daar belandt Molly als ze met een klasgenote betrapt wordt, in het puriteinse Amerika van de jaren vijftig), universiteit in Florida en een filmacademie in New-York. Maar dan blijken de hindernissen voor deze vrijgevochten vrouw, die het uit louter nieuwsgierigheid ook eens met een man probeert, nog niet verdwenen. Voor Marischka Verbeek was ‘Rubyfruit Jungle’ “vanwege de identiteitsvormende, bevestigende, bevrijdende werking van een taboedoorbrekend boek” aan een dringende comeback toe. Al zit er volgens haar niettemin wat sleet op de begrippen. Zo is de onderscheiding “butch/femme” (een “mannelijke” lesbienne – “een schuurmeid” in onvervalst Hollands - versus een “vrouwelijke” lesbo) niet meer van deze alle onderscheid uitwissende, non-binaire tijd, aldus de enthousiaste bezorgster van het nawoord.