Hieronder vindt u de jongste recensies. Selecteer een genre, vervolgens selecteer de recensie die u wenst u te bekijken en klik tenslotte op 'Lees recensie'.
De "Dialectiek van de Verlichting" is een klassieker, een cultboek ook, van de hand van Max Horkheimer en Theodor W. Adorno, allebei spilfiguren van de marxistisch geïnspireerde Frankfurter Schule. Het boek werd geschreven in Amerikaanse ballingschap tussen 1941 en 1944. Horkheimer en Adorno poogden de Frankfurter Schule en het wetenschappelijk werk over Marx verder te zetten. Wel moest het etiket “marxistisch” in de Verenigde Staten ten allen prijze vermeden worden. Dat gegeven loopt als een rode draad doorheen Mittelmeiers boek. Horkheimer had Adorno’s spitsvondige taalvaardigheid nodig om in een analyse van het heden de historische verbanden tussen de overheersing van de natuur, het kapitalisme, de bourgeoisie en het fascisme uiteen te zetten. Mittelmeier geeft het boek als ondertitel ‘Hoe “Dialectiek van de verlichting” het boek van de eeuw werd’. Dat is nogal wat… Want in dezelfde eeuw publiceerde Husserl zijn “Logische Untersuchungen”(1900) en verschenen van Ludwig Wittgenstein het “Tractatus Logico-Philosophicus” (1922) en zijn “Philosophische Untersuchungen” (1953). “Sein und Zeit” (1927) van Martin Heidegger heb ik dan nog niet genoemd, evenmin als het werk van filosofen als Sartre, Popper of Foucault. Om de ambitie van de ondertitel waar te maken focust Martin Mittelmeier op de genese van de tekst, die hij probeert in kaart te brengen. Aan de basis lagen deels gedicteerde gesprekken of individuele tekstpassages, die de andere auteur herwerkte en becommentarieerde. Mittelmeier slaagt er goed in om de voornaamste ideeën van deze moeilijke materie bevattelijk uit te leggen. Grote delen van " Vrijheid en duisternis " behandelen de verhuizing van het Institute for Social Research, waarvan Horkheimer directeur was, van New York naar Los Angeles. Beroemde figuren als Berthold Brecht, Hanns Eisler en Thomas Mann die deel uitmaakten de illustere ballingsgemeenschap aan de westkust in Pacific Palisades passeren de revue, met hun vriendschappen en affaires, maar ook met hun onderlinge vijandigheid. Adorno's ijdelheid was dikwijls bron van ergernis. De auteur verliest zich daarbij wel eens in de anekdotiek. Maar als geheel blijft “Vrijheid en duisternis” een boeiende introductie tot een belangrijk filosofisch boek.
kunsttijdschriftvlaanderen.be gebruikt technische cookies die noodzakelijk zijn voor de werking van de website.