La Grande Bleue. Schilders van de Méditerranée

In de tweede helft van de 19de eeuw werd het onder de beeldende kunstenaars plotseling bon ton om naar het zuiden te trekken om daar in openlucht te gaan schilderen. Nederlandse, Belgische, Franse en Spaanse kunstenaars trokken massaal naar de boorden van de Middellandse Zee of “La Grande Bleue”, zoals George Sand de Méditerranée in haar roman Tamaris uit 1862 noemde. Renoir en Monet namen het voortouw, gevolgd door ontelbare andere bekende -André Derain o.a. en Pierre Bonnard- en minder bekende kunstenaars. Ook op de eilanden Mallorca, Sicilië en Corsica streken de kunstenaars neer. Dit fraai geïllustreerde boek en de bijhorende tentoonstelling in Singer Laren laat werk van deze -al dan niet tijdelijk- uitgeweken kunstenaars en hun tijdgenoten zien. Immers die periode is ondenkbaar zonder de invloed van o.a. Cézanne, Picasso en Braque te vernoemen. Twee auteurs hebben zich over dit onderwerp gebogen: de eerste is expert Franse kunst van rond de op één na laatste eeuwwisseling. Hij beschrijft de ruime context van de artistieke scène ca 1900. De tweede is de conservator van Singer Laren en hij heeft zes Nederlandse kunstenaars geselecteerd, die tijdens het interbellum de reis naar het Zuiden maakten en daar zowel neo-impressionistisch als fauvistisch en kubistisch werk schilderden. Jan Sluijters, Charley Toorop en Leo Gestel zijn de bekendste namen.

Achteraan vindt de lezer de 62 verzamelde noten en nodigen een uitgebreide literatuuropgave en een personenregister uit tot verdere exploratie van het boeiende onderwerp van de nog tot begin januari 2024 lopende tentoonstelling en bijhorende catalogus.