De 17-jarige communistische verzetsman Louis van Meel werd op 23 december 1943 op ruwe wijze door Gestapo-agenten uit zijn bed gejaagd en gevankelijk meegevoerd naar het kamp van Breendonk. Na enkele harde ondervragingen werd Louis op transport gesteld naar het concentratiekamp van Buchenwald. Van daaruit kwam hij in een werkkamp terecht. Hij had het grote voordeel dat hij Duits kende en sprak. Zo werd hij tot ploegbaas aangesteld. Het kamp werd bij het naderen van het Rode Leger ontruimd, en de gevangenen ondergingen een dodenmars.
Tijdens die mars in april 1945 met veel ontberingen (vooral de eeuwige honger) en slachtoffers wilden enkele Duitse vrouwen voedsel en drank aan de gevangenen uitdelen. De SS-bewakers verjaagden hen. Feit dat een beklijvende indruk op Louis maakte. Samen met enkele lotgenoten slaagde hij erin uit de kolonne te ontsnappen. Hij begon aan een helletocht naar België, dwars door het verwoeste Duitsland. In de door de Sovjets bezette gebieden was hij getuige van de vreselijkste feiten. ‘Er zijn geen wetten en regels, alles is toegestaan’.
Vooral meisjes en vrouwen ondergingen de grootste gruwelen en vernederingen. Enkele malen kon Louis helpen en tussenbeide komen. Het zijn vaak harde pagina’s om lezen. Sommige vrouwen en meisjes boden zich spontaan bij hem aan in de hoop dat hij ze zou meenemen naar het westen om zo de Sovjet-gruwelen te ontlopen. Als een Rus op het punt stond een Duits meisje op een boerderij te verkrachten, zette Louis zijn pistool tegen de kop van de Rus en drukte af. Uiteraard liep Louis hierdoor het risico door andere Sovjets betrapt te worden. Hij kon het echter niet aanzien. Eenmaal de Amerikaanse linies voorbij waren er schier geen problemen meer. Na een lange treinreis is hij op 23 mei 1945 terug thuis in Rotselaar. Zijn moeder herkende hem eerst niet.
Op zijn zolder vond de zoon van Louis van Meel meerdere geschriften van zijn vader. Historicus Bert Cornelis kreeg deze unieke handschriften in handen, en vulde ze aan met bijkomende stukken uit archieven en literatuur. Het resultaat is een aangrijpend boek dat verscheen onder de titel Door Duitse puinen.
Met soms unieke foto’s, een chronologie en een bronnen- en literatuurlijst. De foto op de cover spreekt boekdelen.