De 19 treinen naar Sobibor

Tussen 2 maart en 20 juli 1943 reden negentien treinen naar het vernietigingskamp Sobibor, met daarin 34.313 Nederlandse Joden. Slechts negentien (!) van hen overleefden het verblijf in het kamp.

In de jaren na de oorlog overheerste het stilzwijgen. Het onmetelijke en onbevattelijke werd weggestopt en was niet in woorden te vatten. Dat gold echter niet voor Elie Cohen, die als enige uit zijn familie de concentratiekampen overleefde. Hij kon er juist niet over zwijgen. In 1979 verscheen de eerste uitgave van zijn boek. Hierin beschrijft Cohen niet alleen de vernietiging van de Joden in het KZ Sobibor, maar onderzoekt hij ook de achterliggende redenen van de Jodenvervolging. Daarnaast schreef hij ook over de psychische problemen die het overleven met zich meebrachten. ‘Ik mag niet namens andere Joden spreken, maar voor mij is het een feit dat mede door de staat Israël mijn Joods minderwaardigheidsgevoel verdwenen is’.

Tegen deze bredere achtergrond worden de gebeurtenissen in het kamp weergegeven: de aankomst van de treinen, de dwangarbeid, de wanhopige opstand en het gruwelijke beulswerk. 

Cohens boek werd thans opnieuw uitgegeven. Deze nieuwe uitgave werd door Elies zoon Dan geredigeerd, geannoteerd en voorzien van een nawoord.

Met noten, literatuurlijst en register. Pakkend is het boek in elk geval.